EconNews, The Economic & Social Newspaper

ประเทศไทย ๔.๐

รัฐบาลพลเอก ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ได้น้อยหน้าอดีตผู้นำรัฐบาลบางคนที่ใช้ 'คำฝรั่ง' บ่อย ๆ ทั้งที่เป็นแนวคิดทางเทคนิค และเรื่องทั่ว ๆ ไป เช่น roadmap ที่ถ้าแปลตรงตัวว่า 'แผนที่ถนน' ก็เลี้ยวเข้าป่าได้ แต่เมื่อออกจากปากผู้นำประเทศทุกบ่อย คนในรัฐบาลก็ต้อง 'โรดแมป' ตาม แม้แต่สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ในอดีตที่เคยใช้คำว่า 'แผน' มาตลอด ยังต้อง 'roadmap' ไปกับท่านผู้นำ

จาก Startup เมื่อไม่นานมานี้ นี่มา Thailand 4.0 อีกแล้ว

4.0 เป็นสัญลักษณ์ของพัฒนาการทางเทคโนโลยีการสื่อสาร เริ่มจาก Web 0.1 เมื่อปี ๒๕๓๘ ที่สามารถเชื่อมโยงระหว่างบุคคลผ่านหน้าเอกสาร (Hyper Text Markup Language: HTML) พอเป็น Web 1.0 เต็มตัวในปี ๒๕๔๓ องค์กรหรือบริษัทต่าง ๆ จึงเชื่อมโยงระหว่างกันได้ด้วย internet

เมื่อเป็น Web 2.0 ในปี ๒๕๔๘ คนสามารถติดต่อกันได้ด้วยไปรษณีย์อิเล็กทรอนิกส์ (electronic mail: E-mail)

และที่ตื่นเต้นกันมากก็ตอนยุค Web 3.0 เมื่อปี ๒๕๕๓ ทั้งผู้คนและองค์กรต่างติดต่อสื่อสารกันด้วย 'เครือข่ายสังคม' (social networks)

ล่าสุด Web 4.0 ซึ่งเกิดขึ้นหลัด ๆ เมื่อปี ๒๕๕๘ คือ 'สรรพสิ่งด้วยอินเทอร์เน็ต' (The Internet of Things: IoT) ที่เป็นนวัตกรรมบนโลกดิจิทัล กล่าวโดยสรุปก็คือ การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลมาเชื่อมโยงสินค้า เครื่องมือ เครื่องจักร และอื่น ๆ เข้าด้วยกัน ไม่เพียงเท่านั้น ยังใช้ IoT มาผูกเสี่ยวกับลูกค้าและใช้ขยายธุรกิจออกไปตราบเท่าที่มนุษย์ใช้ภาษาเดียวกันในการสื่อสาร ยังอยู่ในโลกดิจิทัลด้วยกัน และยังมีความต้องการตรงกัน นั่นแหละ

ข้างต้นคือโลกที่กำลังเป็นอยู่บน Web 4.0

ส่วนไทย ใช้โอกาสนี้ นำ IoT มาสร้างมูลค่าเพิ่มในด้านการเกษตร การผลิต และบริการ จากเดิมที่เคยเน้นการใช้แรงงานและทรัพยากรธรรมชาติ

ประเทศไทยไม่เคยมียุคตัวเลขมาก่อน แต่เมื่อรัฐบาลนี้ จู่ ๆ มาใช้ Thailand 4.0 จึงต้องสร้างเลขย้อนไปให้เห็นว่า Thailand 1.0 เป็นยุคเกษตรพัฒนา Thailand 2.0 เป็นยุคอุตสาหกรรมเบาพัฒนา และ Thailand 3.0 เป็นยุคอุตสาหกรรมหนักพัฒนา

แต่ Thailand 4.0 นี่แหละที่จะใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารมาสร้างมูลค่าเพิ่มในตัวสินค้าและบริการ เพื่อยกระดับการเป็นประเทศรายได้ปานกลาง ไปสู่ประเทศรายได้สูง

เป็นนโยบายที่น่าสนใจ แต่ที่กังวล คือความเป็นไปได้ของการเป็นประเทศไทย ๔.๐

นับตั้งแต่ความพร้อมของโครงสร้างพื้นฐานด้านสื่อสารโทรคมนาคม ความรู้ความเข้าใจด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของผู้ประกอบการ โดยเฉพาะวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดเล็ก (Small and Medium Enterprises: SMEs) ที่รัฐบาลต้องการส่งเสริมกลุ่มนี้ ก็ยังมีอุปสรรคมากมายดังที่ได้กล่าวไปแล้วในเรื่อง Startup กระนั้น ถ้าไม่เริ่มต้นก็ไม่พบอุปสรรคและปัญหา

แต่รัฐบาล 'ต้อง' มีผู้รับผิดชอบในด้านนี้อย่างเป็นรูปธรรม ทั้งในระดับนโยบาย และระดับปฏิบัติการ โดยเฉพาะผู้ประสานสิบทิศ เพราะ 'ประเทศไทย ๔.๐' ไม่ใช่เรื่องของหน่วยงานใดหน่วยงานหนึ่ง

ไม่เช่นนั้น ก็จะเป็นเรื่องที่เป็น 'ราคาคุย' ไม่ต่างกันกับเรื่องซึ่งได้เกิดขึ้นในรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งนั่นเอง